Drivhuseffekten

Stråling frå sola går gjennom verdsrommet og til jorda. Noko stråling blir reflektert tilbake til verdsrommet. Land, hav og atmosfære absorberer noko av strålinga, og strålar ut infraraud stråling, noko av denne går ut i verdsrommet. Drivhusgassar i atmosfæren absorberer noko av den infraraude strålinga og strålar noko tilbake til jordoverflata. Dette hindrar stråling å forsvinne ut i verdsrommet, på denne måten blir jorda varmare. Dette er ein naturleg prosess. Vassdamp, karbondioksid og metan er drivhusgassar. Å forbrenne fossilt brensel aukar mengda av karbondioksid, og dette aukar drivhuseffekten.

Karbondioksid gjer regnet svakt surt, men det er først og fremst NO₂ og SO₂ som reagerer med vassdråper i atmosfæren slik at dei blir surare. Ozon er ein sjeldan variant av oksygen som vi finn høgt oppe i atmosfæren. Det absorberer skadeleg ultrafiolett stråling, men skapar ikkje drivhuseffekten. Det er eit «hol» i ozonlaget over Nord- og Sørpolen, som kjem av gassar som KFK (klorfluorkarbonar).